سینمابرای مردم یا ابزار ایدئولوژیک

به قلم: مَدی

ابتدا می خواهم نوشته خود را با این جمله از لنین، دیکتاتور کمونیست آغاز کنم:

" تمامی ارتش‌های دنیا با شما ، سینما با ما ، ما پیروز خواهیم شد!"

متاسفانه دیکتاتورها به مهم بودن هنر پی برده اند و با تسلط بر آن می خواهند به هر قیمتی که شده ایدئولوژی خود را به وسیله آن گسترش دهند. سالیان زیادی است که در هر دهه هنرمندانی ظهور می‌کنند که مدعی هستند برای دولت فیلم نمی‌سازند بلکه برای مردم فیلم و برنامه می‌سازند اما...

در این حین باید خاطرنشان کرد که وظیفه ما مسیحیان ، هوشیاری تام در قبال مسائل اجتماعی و هنری است. هوشیاری که خداوند بارها و بارها در کلامش به ما یادآوری می‌کند. نباید فریب بازی‌های دولتمردانی که پول در اختیارشان است بخوریم، حاکمینی که هنر را اسباب بازی خود کرده اند و از نقطه ضعف مردم به نفع خود سواستفاده میکنند. کار دیکتاتور تحریف تاریخ است. بگذارید در ابتدا مثالی بزنم: کیکی را تصور کنید پر ا ز شکلات با روکشی زیبا با یک عالمه میوه‌های تزیینی دور تا دور آن، چقدر این کیک خوشمزه به نظر می‌رسد، می‌خواهم این کیک را به سینما تشبیه کنم. بخش تزیینی روی کیک و شکلات‌های جذاب همچون بازیگران جذاب و دوست داشتنی و میوه‌های خوشمزه به مثابه تکنیک‌های سینمایی روز است. حال تصور کنید با خوردن این کیک چه لذتی خواهید برد. پیش خود خواهید گفت این کیک پر از ویتامین، مواد مغذی و شیرین و لذت بخش است ولی با خوردن اولین تکه کیک دچار سرگیجه و گنگی خواهید شد یعنی در حقیقت دچار سطحی نگری و ظاهربینی شده اید! این کیک با ظاهر زیبایش به سلامتی شما کمک نمی‌کند ، بلکه باعث پریشانی و گمراهی شما می‌شود.مغز این کیک آغشته به سم ایدلوژی دیکتاتور با طعم مربا و توت فرنگی است. این کیک شما را قوی‌تر نمی‌کند بلکه در ذهن شما پریشانی ایجاد می‌کند تا علت و معلول‌ها را گم کنید شما دچار گسست ذهنی و عدم انسجام برای رسیدن به حقیقت و آزادی می شوید.

چه بسیار فیلم‌هایی که با ماسک معترض بودن اهداف حکومت را پیش بردند. اهداف این گونه سینماگران ریشه‌یابی غلط و دادن آدرس‌های اشتباه به جامعه است. از فقر در جنوب شهر ، اعتیاد تا بالا بودن قیمت پراید ، تورم ، اعتراضات دانشجویی وخیابانی و اسیدپاشی ، همه و همه ذهن مخاطب را به سمتی سوق دادند که دیکته حکومت را بپذیرند. تقلیل دادن اعتراضات دانشجویی به نبود رابطه با جنس مخالف و پول ، دیکته‌ای که حقیقت‌های جاری جامعه را انکار کرده علت و معلول‌های قلابی ایجاد می‌کند. فیلم‌هایی که بیشتر برای تبلیغ وتقدیس ارگان‌های حکومتی است با ترفندهای مدرن ، تجاوزها و غارت‌ها را به وسیله چند وجهی کردن موضوعات مربوط به معضلات ، سعی در مبرا کردن وبی گناه نشان دادن پلیس و بسیج و دیگر ارگان ها حکومتی داشته اند.

فیلم های همچون گشت ارشاد، عصبانی نیستم، متری شش و نیم، لانتوری ، لاتاری و .....

گم کردن علت و معلول و گیج کردن مخاطب به وسیله کارگردانانی که ماسک اعتراضی و روشنفکری دارند این روزها مد شده است.

حکومت توانسته در عرصه سینما، اعتراض را به شیوه‌ای زیرکانه مصادره کند. با به کارگیری بازیگران جذاب، دیالوگ‌های دو پهلو و تزریق مفاهیم جدید در راستای اهداف خود، صورت مسئله را پاک و عرصه مدیا را تصاحب کرده .

فرمولی است برای استفاده همه جانبه، پول درآوردن و سواستفاده از افسردگی جامعه و تزریق ایدئولوژی خود.

فرمولی چون : ماسک معترض + لودگی + پایین آوردن سطح شناختی در بیننده + جایگزین کردن شبه حقیقت با حقیقت .

و یا از این دست فرمول ها ...

سینمای اعتراضی وظیفه دارد انعکاسی از واقعیات درون جامعه به نفع حل مشکلات مردم و عدالت باشد و زمینه سازی برای رشد مردم ، با دورنمایی از عدالت ، سلامتی و آزادی و حقوق برابر و انسانیت .متاسفانه برعکس آن استفاده میشود ، شما می‌توانید با نگاه کردن به فیلمی چون ساعت ۵ عصر به کارگردانی مهران مدیری به شیوه بکارگیری تیزرها و عکس‌ها تبلیغاتی از اعتراض‌های خیابانی به نفع فروش فیلم و با رفتن در سالن سینما و دیدن این فیلم‌ متوجه شوید که آنها حقیقت‌های اجتماعی را به سخره میگیرند ، دهن کجی به مخاطب میکنند ، گویی ماسک اعتراضی برای آنها سودی میلیاردی دارد ، یا برنامه پر بیننده آقای طهماسب و عکس العمل ایشان در مورد اعتراضات زن ، زندگی ، آزادی ، ....

نمونه دیگر می توان به سریال ها اشاره کرد. سریالها یی چون شهرزاد، خاتون و ساخت ایران و ...

همراه با داستانهای عاشقانه و رمانتیک، با بازیگران جذاب ، تاریخ را تحریف می کنند.

برخی بر این عقیده هستند که حکومت نمی‌گذارد آنها صریح حرف بزنند و آنان اسیر سانسور هستند. این ساده انگاری است. به سادگی این افراد باید احترام گذاشت و یادآور شد، فیلم سازانی چون استاد بیضایی ، کیارستمی ، جعفر پناهی و .... فیلم‌هایی چون: ده ، مرگ یزدگرد ، سگ کشی ، باشو ، دایره و ......

در مخوف‌ترین سال‌های حکومت اسلامی با صراحت تمام ساخته و پرداخته شده اند. آنان بدون تحریف و دروغگویی واقعیات را انتقال دادند .

حال شما بگویید ،

هنرمندان مردمی

چه خصوصیات دیگر ی دارند ؟

به قلم: مَدی

بنیاد فرهنگ و هنر اپیفانی

(استفاده از مقاله با ذکرمنبع بلامانع است)

اگر این مطلب را مفید دیدید با دوستان خود نیز به اشتراک بگذارید و برای دریافت مقاله ها و مطالب جدید وبسایت ما را سابسکرایب کنید.